3 Wstęp Proponowane karty pracy zostały przygotowane zgodnie z programem nauczania religii dla gimnazjum „W drodze do Ojca” AZ-3-02/9. Opierają się one na podręcznikach: dla klasy I KARTA PRACY „Epoka napoleońska”. ZADANIE 1. (0–3) Do każdej postaci dopisz jedno związane z nią wydarzenie. Józef Poniatowski Napoleon Bonaparte Józef Wybicki ZADANIE 2. (0–3) Podaj właściwą kolejność wydarzeń, wpisując obok nich cyfry od 1 do 4. A. bitwa pod Lipskiem B. koronacja cesarska Napoleona Uczniów, przyciąganych cichą modlitwą Nauczyciela, uczy On modlitwy ustnej : "Ojcze nasz". Jezus modlił się nie tylko modlitwami liturgicznymi Synagogi; Ewangelie ukazują nam, jak wypowiadał głośno swoją modlitwę osobistą, od wzniosłego błogosławieństwa Ojca 3 aż do trwogi w Getsemani 4. Strona główna Czuję i myślę – przygotowanie do opisu przeżyć wewnętrznych - karta pracy Powrót Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby Przypowieść (parabola) - gatunek literatury moralistycznej, czyli przekazującej zasady moralne. Jest to utwór narracyjny, w którym wydarzenie jest opowiedziane nie ze względu na atrakcyjność fabuły czy postaci, ale jako przykład służący zilustrowaniu prawd uniwersalnych lub moralnych.GWO. Ćwiczenie. Przypowieść. A/ Czas się wypełnił, blisko jest Pan Jezus. B/Czas się wypełnił, bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. C/ Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. 8. Podaj nazwę jeziora, nad którym Pan Jezus powołał pierwszych uczniów. A/ Jezioro Galilejskie. B/ Jezioro Martwe. C/ Jezioro Zielone. Najważniejsze. są cztery Ewangelie święte, które opisują naukę i życie Pana Jezusa. 10. Jak inaczej nazywamy. Ewangelię? Ewangelię nazywamy "Dobrą Nowiną", ponieważ obwieszcza człowiekowi wyzwolenie z grzechu, łaskę i zbawienie, godność dziecka ożego, sens życia. 11. Kto napisał 4 Ewangelie święte? Ewangelie napisali: św. Często chcemy też coś doradzić i nie wiemy, jaką formę wypowiedzi dobrać. Zdaje się, że ewangelie, a w nich przepowiadanie Jezusa, przychodzą nam z pomocą i ukazują, w jaki sposób trafić do odbiorcy i przekonać go do dobra. Główną formą przepowiadania, jaką posługiwał się Jezus, były przypowieści. Kliknij tutaj, 👆 aby dostać odpowiedź na pytanie ️ Karta pracy O Wielkanocy słów parę Rozwiąż krzyżówkę. W tym celu wpisz poziomo odpowiedzi i odczytaj hasło. JulkaMajlo JulkaMajlo Przypowieść, inaczej parabola (gr. parabole = „zestawienie obok siebie”) to – najprościej ujmując – opowieść z ukrytym przesłaniem. Parabola jest jednym z najstarszych gatunków literackich mieszczących się w kręgu literatury dydaktycznej. Charakterystycznymi cechami przypowieści są: uproszczona fabuła, schematyczne postaci T4nua. Sudoku muzyczne to zadania obrazkowe dla młodszych przedszkolaków lub dzieci, które nie miały jeszcze styczności z takimi zadaniami. Są to zagadki wprowadzające, na małej planszy składającej się z 9 pól. Sudoku gimnastykuje umysł i zapewnia świetną zabawę. Co jest w … Pięciolinia składa się z pięciu poziomych linii, pomiędzy liniami znajdują się pola. Prezentujemy kilka ćwiczeń, które pomagają utrwalić i rozróżnić nuty na polach i liniach. Co znajduje się w zestawie? Zestaw zawiera trzy kartki w formacie A4, na których znajdziesz … „Kodowanie – flagi Azji” to zestaw zawierający zakodowane flagi azjatyckich państw. Dziecko koduje według podanych współrzędnych na prostokątnych planszach. Kodowanie – flagi Azji W zestawie znajdują się 3 kartki A4. Na każdej kartce są zakodowane dwie azjatyckie flagi. Państwa, które … „Kodowanie – flagi Europy” to zestaw zawierający zakodowane flagi europejskich państw. Dziecko koduje według podanych współrzędnych na prostokątnych planszach. Kodowanie – flagi Europy W zestawie znajdują się 3 kartki A4. Na każdej kartce są zakodowane dwie europejskie flagi. Państwa, które … „Zabawy z nazwami dźwięków” to zadania, które pomagają utrwalić nazwy dźwięków i ich położenie na klawiaturze. Z tymi zadaniami dziecko może pracować z dala od fortepianu. Nazwy dźwięków – karty pracy Zestaw składa się z 6 stron A4. Na każdej … „Nauka pisania – niemieckie zdania” to zestaw pełen podstaw! Pobierz, wydrukuj i poproś dziecko o przepisanie niemieckich zdań. Co jest w zestawie? „Nauka pisania – niemieckie zdania” to karty pracy, dzięki którym upieczesz dwie pieczenie na jednym ogniu: Twoje dziecko … „Zabawy z wartościami nut” to świetne narzędzie do powtórki wartości nut. Twoje dziecko koloruje, koduje i liczy, dzięki czemu utrwala sobie wiedzę. Jeśli to jego pierwsza styczność z wartościami rytmicznymi, to polecamy najpierw krótkie wprowadzenie teoretyczne i nasze fiszki. Wartości … Angielskie słówka to seria, która pomaga dziecku utrwalać nowe słowa. W tym artykule zajmiemy się słowami z kategorii części ciała. Bazując na Fiszki – słownictwo A1 (podstawowe), które zawierają ponad 1000 angielskich słów wymaganych na poziomie podstawowym A1, prezentujemy ilustrowane … Twoje dziecko też uwielbia kolorować? To zajęcie może wydawać się mało kreatywne, chyba że… połączymy je z rozwojem! Odpowiednio przygotowane kolorowanki mogą pomóc Twojemu dziecku lepiej grać w szachy. Kolorowanki szachowe Jeżeli Twoje dziecko wie jak ruszają się poszczególne figury, … „Kodowanie – łatwe obrazki dla najmłodszych” to zestaw zawierający łatwe zadania na planszy o wymiarach 9 na 9 kratek. Jeśli to pierwsze kodowanki Twojego dziecka, bądź przy nim i wytłumacz mu dokładnie, jak powinno wykonać to zadanie. Z biegiem czasu, … Przypowieść jako gatunek Przypowieść (inaczej parabola) to gatunek literatury moralistycznej o charakterze narracyjnym, w którym przedstawione postacie i zdarzenia nie są ważne ze względu na swe cechy jednostkowe, lecz mają wagę jako przykłady uniwersalnych prawideł ludzkiej egzystencji, postaw wobec życia i kolei losu. Świat przedstawiony przypowieści to zbiór sytuacyjnych wykładników jakiejś ogólnej prawdy moralnej, filozoficznej czy religijnej. Mimo... więcejPrzypowieść o siewcy (Mt 13,1-8) – streszczenie, interpretacja Siewca zaczął siać ziarno. Część padła na drogę, część na grunt skalisty, część między ciernie, część na ziemię żyzną. Pierwszą część rozdziobały ptaki, druga wydała szybko plon, ale spaliła się na słońcu, bo nie miała korzeni, trzecia nie wydała owoców. Jedynie czwarta część wydała wielokrotny plon. Siewcą w tej przypowieści jest Bóg, który sieje ziarno słowa wśród ludu. Kolejne rodzaje gruntu to ludzie o różnych... więcejPrzypowieść o miłosiernym Samarytaninie (Łk 10,30-37) – streszczenie, interpretacja Ważne dla interpretacji przypowieści są okoliczności jej opowiedzenia przez Jezusa (Łk 10,25-29). Przypowieść poprzedza rozmowa Jezusa z uczonym w prawie, który spytał się:Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne? Jezus nie udzielił mu jednoznacznej odpowiedzi, ale odesłał do Prawa. Wtedy faryzeusz zacytował przykazanie miłości:Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą,... więcejPrzypowieść o synu marnotrawnym (Łk 15,11-32) – streszczenie, interpretacja Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy przyszedł do niego, poprosił o połowę należnego mu majątku i udał się w świat. Gdy wydał już całe swoje pieniądze, w kraju w którym przebywał nastał głód. Najął się do pasania świń, chciał się nasycić strąkami, którymi żywiły się zwierzęta, ale nikt mu ich nie dawał. Pomyślał wtedy, że w domu jego ojca nawet najemnicy mają chleba pod dostatkiem i postanowił pójść ukorzyć... więcejPrzypowieść o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-16) – streszczenie, interpretacja Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który przez cały dzień najmował robotników do swej winnicy, a wieczorem każdemu wypłacił taką samą pensję i tym co rozpoczęli pracę rano i tym co pracowali tylko godzinę. Na to oburzyli się robotnicy: „Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzyśmy znosili ciężar dnia i spiekoty”. Na to odrzekł jednemu z nich: „Przyjacielu, nie czynię ci... więcejPrzypowieść o talentach (Mt 25, 14-30) – streszczenie, interpretacja Z królestwem niebieskim jest jak z człowiekiem, który wybierając się w daleką podróż przekazał swój majątek służbie. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden. Służący, którzy otrzymali pięć i dwa talenty, puścili je w obieg i zyskali drugie tyle. Trzeci sługa, który otrzymał jeden talent, zakopał go w ziemi. Gdy pan powrócił, zaczął rozliczać się ze wszystkimi. Gdy pierwsi dwaj przynieśli mu pomnożone talenty,... więcejPrzypowieść o zagubionej owcy (Łk 15, 1-7) – streszczenie, interpretacja Punktem wyjścia do opowiedzenia tej przypowieści jest sytuacja, kiedy Jezus przebywa i spożywa posiłek z celnikami i grzesznikami. Oburzają się na to faryzeusze, krytykując Jezusa za tak bliski kontakt z osobami nieczystymi. Wtedy Jezus opowiada przypowieść o zagubionej owcy. Przypowieść rozpoczyna pytanie retoryczne:„Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubił jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie... więcej W Biblii często spotykamy się z historiami, które wypowiedziane są wyłącznie po to, aby na ich przykładzie przekazać pewne prawdy uniwersalne. Są to tzw. przypowieści, którymi tak chętnie posługiwał się Jezus. Historie syna marnotrawnego, czy też miłosiernego samarytanina mają charakter symboliczny. Nie chodzi w nich o konkretne opisywane osoby. Syn to po prostu każdy nawrócony grzesznik. Samarytanin natomiast to człowiek innej obcej wiary, ale szlachetny i ofiarny wobec bliźnich. Charakterystyka przypowieściStreszczenia wybranych przypowieści:Przypowieść o siewcy (św. Mateusz 13 1-9):Przypowieść o miłosiernym samarytaninie (św. Łukasz 10 30-37)Przypowieść o synu marnotrawnym (św. Łukasz 15 11-31)Przypowieść o dobrym i złym drzewiePrzypowieść o kąkoluPrzypowieść o pannach mądrych i głupich Charakterystyka przypowieści Przypowieść, inaczej parabola (z gr. parabole – zestawienie obok siebie) to gatunek literatury moralistycznej, jest utworem narracyjnym, jej istotą jest schematycznie ukształtowana fabuła (niesamodzielna). Przedstawione postacie i wydarzenia ważne są jako przykłady uniwersalnych prawideł ludzkiej egzystencji, postaw wobec życia i kolei losu. Świat przedstawiony w przypowieści stanowi zbiór sytuacyjnych wykładników jakiejś ogólnej prawdy moralnej i filozoficznej czy religijnej. Właściwa interpretacja przypowieści polega na odkryciu sensu alegorycznego, bądź moralnego. Gatunek ten pojawia się w literaturze wszystkich czasów – od prastarej baśni, mitu do współczesnych powieści. Przypowieść stała się źródłem stylizacji literackiej np. Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego Adama Mickiewicza. Była ona uprzywilejowaną formą literatury religijnej Dalekiego i Bliskiego Wschodu, zwłaszcza na gruncie buddyzmu i judaizmu. Grecja nazwa parabole wyraża istotę budowy tego gatunku. Przypowieść zestawia dwie rzeczywistości – pierwsza jest obrazem życia codziennego (świat przedstawiony), druga nie jest uchwytna zmysłowo, znajduje się w sferze pojęciowej np. moralnej – dobro lub zło, wina i odpowiedzialność człowieka. Podobnie jak przypowieść zbudowane są baśnie, w których schematycznie ukształtowana fabuła (świat czarno-biały, nie zindywidualizowane postacie np. dobra wróżka, zły czarownik, macocha-sierotka, źli bracia i dobry Jaś) służy wykładni moralnej. Baśń różni się jednak zasadniczo od przypowieści: występują w niej elementy fantastyczne, a prawda moralna strona dotyczy wyłącznie świata naturalnego, egzystencji ludzkiej. Przypowieść biblijna, a szczególnie Ewangelia odznacza się sobie tylko właściwymi cechami. Najpierw zauważymy, że termin przypowieść pojawia się w biblii około 100 razy, właściwych przepowiedni jest jednak znacznie mniej. Autorzy biblijni określają bowiem tym mianem różne gatunki pokrewne, spełniające także cele dydaktyczne tzn. pouczające w kwestiach moralno-religijnych. Przypowieściami nazywamy także przysłowia i sentencje lub porównania i podobieństwa zaczynające się zwykle formułką: Królestwo niebieskie podobne jest do… albo Z czym porównamy Królestwo Boże? Właściwa przypowieść jest zamkniętym opowiadaniem, o dość rozwiniętej chociaż schematycznej fabule, w której jednak każde ogniwo jest znaczące i każde trzeba wyjaśnić w powiązaniu z całością przekazywanej nauki. W Ewangeliach znajdziemy wiele przypowieści – opowiadań, czy obrazów o rożnie kształtowanej wartości fabularnej, wyjaśniających ciągle od nowa te same prawdy religijne i moralne. Zrozumienie i interpretacja przypowieści wymaga przejścia od znaczenia dosłownego do znaczenia alegorycznego albo symbolicznego. Odmianą przypowieści jest tzw. przykład (łac. exemplum), czyli opowiadanie, w którym znacząca jest dosłowna warstwa fabularna, np. przypowieść o bogaczu i Łazarzu, o faryzeuszach i celniku. W tych przypowieściach postacie i zdarzenia nie mają sensu alegorycznego, znaczą dosłownie jako przekład postawa moralnych. Przypowieści biblijne stały się bogatym źródłem literatury kształtującym wzory osobowe oraz różnych stylizacji. Z przypowieści przeszły na stałe do języka takie wyrażenia jak, np. wdowi grosz. Streszczenia wybranych przypowieści: Przypowieść o siewcy (św. Mateusz 13 1-9): Kiedy wokół Jezusa zebrał się tłum, On przemówił do ludzi, a głosił swoją naukę w formie przypowieści. Siewca szedł siać ziarno. A kiedy siał niektóre ziarna upadały na drogę i zostały podeptane lub wydziobane przez ptaki. Inne ziarna upadły na skałę, a kiedy tam wzeszły, uschły, ponieważ nie miały wilgoci. Jeszcze inne ziarna upadły między ciernie, które rosnąc zagłuszały zboże. Kolejne ziarna upadły na żyzną ziemię i te właśnie wydały plon stokrotny (ziarno jest tu słowem rzuconym przez Boga). Wnioski płynące z przypowieści o siewcy: człowiek powinien przyjmować słowo boże i wcielać je w życie, słowo boże należy przekazywać innym. Przypowieść o miłosiernym samarytaninie (św. Łukasz 10 30-37) Pewien człowiek idąc z Jerozolimy do Jerycha został napadnięty przez zbójców. Obrabowali oni wędrowca, poranili i na wpół żywego zostawili na drodze. Przypadkiem szedł tamtędy kapłan, ale nie zatrzymał się i nie udzielił pomocy rannemu. Podobnie zrobił Lewita, spojrzał tylko na okaleczonego i poszedł dalej. Przejeżdżał tamtędy też Samarytanin, który udzielił pomocy nieznajomemu i zawiózł go do gospody. Tam Samarytanin dał 2 denary gospodarzowi, aby ten opiekował się okaleczonym człowiekiem. Z tych trzech tylko Samarytanin godny jest miana bliźniego i tak powinni czynić wszyscy. Jest symbolem bezinteresownej pomocy. Współcześni samarytanie: Anna Dymna, Jolanta Kwaśniewska, Jan Paweł II Przypowieść o synu marnotrawnym (św. Łukasz 15 11-31) Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy syn zażądał połowy ojcowskiego majątku, a kiedy go otrzymał ruszył w dalekie strony. W obcym kraju roztrwonił majątek i zaczął cierpieć niedostatek, ponieważ nastały lata głodu. Poszedł więc do pewnego obywatela aby ten dał mu pracę. Człowiek ów wysłał syna marnotrawnego na swoje pola, aby pasł świnie. Wtedy młodzieniec zastanowił się i wspomniał gospodarstwom ojca. Tam zawsze każdy parobek miał pod dostatkiem chleba, podczas gdy on musiał cierpieć teraz głód. Młodzieniec postanowił więc wrócić do ojca. Wyznał swoją winę wobec Boga i ojcowskiego prawa chciał prosić by ojciec przyjął go na najemnika. Ten jednak dostrzegłszy z daleka powracającego syna wybiegł mu naprzeciw i uściskał go. Nakazał też swoim sługom przynieść bogate szaty, pierścień i sandały aby ubrać syna. Rozkazał zabić tłustego cielaka i wyprawić ucztę na znak radości, że powrócił ten którego uznano za zmarłego. W tym czasie starszy syn był w polu. Wracając do domu zobaczył zabawę. Zawołał więc jednego ze sług i zapytał co się stało. Sługa odrzekł, że ojciec kazał zabić cielę i wyprawić ucztę ponieważ powrócił jego młodszy brat. Starszy syn rozgniewał się i nie chciał wejść do domu. Wtedy wyszedł ojciec i poprosił syna by przyłączył się do zabawy. Starszy syn odpowiedział z goryczą, że pomimo poświęcenia i pracy, którą wkłada w gospodarstwo ojca, ten nigdy nie podarował mu nawet koźlęcia, aby mógł ucztować z przyjaciółmi. Młodszemu zaś, który roztrwonił majtek z nierządnicami, wyprawia ucztę i zabawę. Na te słowa ojciec odrzekł, że wszystko co posiada jest wspólne – co ojca to i syna, a nadszedł dzień radości, bo ten który zaginął odnalazł się: ten brat twój był umarły, a ożył. Przypowieść opowiada o bożym przebaczeniu. Charakterystyka młodszego syna i jego przemiana: Młodszy syn był ciekawy świata, dlatego wziął połowę majątku ojca i ruszył w podróż. Był rozrzutny i lekkomyślny, nie przemyślał co może się stać gdy wszystko wyda. Impulsem do przemiany był głód i wyjadanie resztek z koryta. Jaki jest sens metafory: „ten brat twój był umarły, a ożył|? Sens powyższej metafory jest taki, że gdy syn czynił grzechy oddalał się od Boga i od swojego ojca. Był „martwy” lecz gdy zrozumiał swój błąd, zwrócił się ze skruchą do ojca i przeprosił go. Znów „ożył” i jego więź z Bogiem wróciła. Co słowa ojca mówią o jego postawie wobec młodszego syna? Słowa mówią o tym, że obu synów kochał ponad życie, bez względu na to co czynią. Wybaczył synowi błąd, gdyż liczyło się tylko to, że wrócił i okazał skruchę. Dlaczego starszy syn miał pretensje do ojca? Starszy syn nie potrafił zrozumieć dlaczego ojciec zorganizował wielki bal na cześć jego brata. Syn trwał przy ojcu, pomagał mu w codziennym życiu, a starzec niczym mu się nie odwdzięczył. Jaki jest symboliczny sen przypowieści o synu marnotrawnym? Przypowieść o synu marnotrawnym można zrozumieć jako dwojaką postawę syna wobec Boga (czyli podstawy dwóch synów względem ojca). Starszy syn prezentował podstawę oddania i wiary w Boga oraz wierności. Natomiast młodszy człowieka, który odchodzi od Boga, lecz potem zauważa swój błąd i wraca. Ojciec reprezentuje postawę miłosiernego Boga, który wybacza błędy i ponad wszystko kocha swoje dzieci. Bóg jest łagodny i czeka na nawrócenie każdego człowieka, który zbłądził. Wnioski płynące z przypowieści o synu marnotrawnym: należy wybaczać nawet największe krzywdy, należy cieszyć się gdy człowiek błądzący nawraca się, każdy rodzic kocha dzieci bezwarunkowo, nigdy nie jest za późno na nawrócenie. Przypowieść o dobrym i złym drzewie Drzewo poznaje się po owocach. Jeśli wydaje zły owoc to jest złe, a jeśli dobry to jest dobre. Przypowieść o kąkolu Zły człowiek zasiał gospodarzowi pomiędzy pszenicę ziarno kąkolu. Kiedy robotnicy zapytali czy wyrwać chwasty, gospodarz odparł, że nie bo mogą też przypadkowo wyrwać pszenicę. W czasie żniw kazał najpierw zbierać chwast, powiązać go w snopki i spalić, a potem zwieść pszenicę do spichlerza. Przypowieść o pannach mądrych i głupich Dziesięć panien oczekiwało pana młodego. Pięć z nich zapomniało oliwy do swoich lamp. Poszły więc ją kupić, ale gdy wróciły zastały zamknięte drzwi. Nie wpuszczono ich na zabawę. Na koniec Jezus powiedział: Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny, czyli należy zawsze być przygotowanym na nadejście Pana. Brak czasu niestety nie pozwala na stworzenie odrębnych wpisów, ale może komuś przydadzą się stworzone przeze mnie karty pracy: Ania z Zielonego Wzgórza – karta pracy przydatna do zebrania materiałów do charakterystyki Ani Shirley Śmierć Pułkownika, A. Mickiewicz Latarnik, H. Sienkiewicz – karta może się przydać do charakterystyki Skawińskiego F. Molnar, Chłopcy z Placu Broni J. Słowacki, W pamiętniku Zofii Bobrówny A. Mickiewicz, Pan Tadeusz, Księga I Bolesław Prus, Katarynka